İrfanî idrak en kat’î anlamıyla, feylesofların “akl-ı bi’lfiil” diye nitelendirdikleri insanlığın zirvesinde, yani insan nefsinin tekâmül etmiş halinde zuhûr eder. Böylesi yüksek bir idrak, saf biliş ve irfan âleminden düşüp de lisan seviyesine tenezzül ettiğinde onu kelimeler elbisesine sıkıştırma gayretimiz başlar ki zâhirî lisan bundan her zaman âciz kalır.
İnsanın en yukarı derecedeki şuur düzeyi olarak tarif edebileceğimiz “tevhîd”i kendi enfüsî çalışmalarında gerçekleştirmiş İslâm âriflerinin bu yüksek mertebenin mâhasalını kendi içlerinden dışarıya, içerisinde yaşadıkları cemiyete de yansıtmaları tabiî bir sonuçtur. yazının devamı için tıklayın…
Tasavvuf, sadece geçmişe ait bir ilim
dalı değil, çoğu zaman farkında olamasak da hayatımızı şekillendiren, günlük yaşantımızda varlığını sıkça hissettiğimiz bir terbiye sistemi. İnsanı noksanlıklarından kurtararak kemâle erdirme gayesinde olan tasavvuf, elbette İslâm’dan ayrı değil. yazının devamı için tıklayın…
KENAN GÜRSOY, 1950 yılında Ankara’da doğdu. Orta öğrenimini Saint Benoit Fransız Erkek Lisesi’nde tamamladıktan sonra Fransız Hükümeti’nin vermiş olduğu bir bursla Fransa’ya gitti ve Rennes ve Paris-Sorbonne Üniversitelerinde felsefe alanında eğitim gördü. Yurda dönüşünden hemen sonra Atatürk Üniversitesi Felsefe Bölümü’nde asistan oldu. 1979 yılında felsefe doktoru, 1983 yılında doçent, 1989 yılında profesör unvanlarını aldı. 1984 yılından itibaren Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi’nde görev yapan Gürsoy, 1997 yılından beri Galatasaray Üniversitesi Öğretim Üyesi kadrosunda yer almaktadır ve hâlen bu üniversitenin Fen-Edebiyat Fakültesi Dekanıdır. yazının devamı için tıklayın…
Daha önce sembolik çiçeklerden bahsederken, Graal Destanı’nda kupanın tamamlayıcı bir sembolü olan ve “Âlemin Kutbu” nun (Axe du Monde) birçok figüründen birisi olan mızrağa atıfta bulunmuştuk.2 Bu sapanın, aynı zamanda bir ‘Semavî Işın’ sembolü olduğunu da söylemiştik. Ve başka bir yerde yapmış olduğumuz tespitlerden yola çıkarak bu her iki anlamın da temeli aynıdır3 ancak bu durum temelde eşit olan kılıç ve okla birlikte sapanın da bazen güneş ışığına asimile edildiğini açıklamaktadır. Tabi ki kutupsal ve şemsî (güneşe ait) semboller hiçbir zaman birbirine karıştırılmamalıdır. yazının devamı için tıklayın…
Kalemin İniş Çık
ışları Onun Secdesi Ve Kıyamıdır
Rabbimin bana emanet ettiği harfleri, kelimeleri O’na geri vereceğim.” diyen edebiyatçı-yazar Leyla İpekçi ile içinden geçtiklerini, bu esnada yaşadığı dönüşümü, unuttuğu dili yeniden bulma serüvenini ve bu eksende son kitabı “Başkası Olduğun Yer”i konuştuk. Sözler başka sözleri araladı, sohbet kendi dilini kurdu. yazının devamı için tıklayın…
Mevl
id kelimesi sözlükte doğmak, doğum yeri ve doğum zamanı gibi anlamlara gelmektedir. Mevlid, İslâm edebiyatı ve sanatında Resûl-ü Ekrem’in doğum yıldönümünde yapılan merasimlere isim olmasının yanı sıra bu törenlerde okunmak üzere yazılmış eserlerin de ortakadıdır. Mevlid kelimesini, “yeni doğan” anlamına gelen “Mevlüd”den ayırmak gerekir. yazının devamı için tıklayın…
Bir zamanlar bu co
ğrafyanın “şeb-i arûs”unu hayat takviminde kendi belirleyen âşıkları vardı. Onlar;en hakîkî mânâsıyla birer aşk fedâisiydiler ve ömürlerini düğün gecelerine hazırlık yapmakla geçirdiler. O gece, sevdiklerine mahcup olmamak için atsız pusatsız sefere mi çıkmadılar, kelle koltukta kılıç mı çalmadılar. Mehir bedelini nefs iklimine yaptıkları seferlerden, yüz görümlüğünü mâsivâ diyarlarında toplanan ganimetlerden devşirdiler.
yazının devamı için tıklayın…
Bu sayımızda Abdülkâdir Geylânî Hazretleri’nin Fethu’r-rabbânî ismiyle meşhur vaazlarının toplandığı eserinden kaleme alınan 11. Meclis adlı konuşmasını nazar-ı dikkatlerinize sunuyoruz.
M. Erol Kılıç’ın Birbirini Anlamak Problemi ve Sûfî Bakış Açısı adlı makalesi, günümüz insanının, modernitenin kazandırdığı bakış açısıyla çözemediği ve çözemeyeceği en önemli problemine, birbirini anlamak problemine sûfî bakış açısıyla yol gösteriyor.
Tasavvuf, esasında bir ahlâkî temizlenme yoludur. Bu temizlenme işi, insan olan varlığımızdan hareket ederek Allah’a kadar götüren bir yolculuğun sonucudur. Bu yolculuk, sonu olan varlığın daha yaşarken sonsuzluğa atlayışıdır; fenâdan bekaya sıçrayışıdır. Bu sıçrayış, gelişigüzel yapılan bir hamle ile olmuyor. Onun âdabı, erkânı, usûlü vardır.