İnsan-ı kâmil, tasavvuf felsefesinin temel kavramlarından birisidir. Bu kavram daha önce kâmil mü’minin karşılığı olarak kullanıldığı halde sonradan tasavvuf felsefesinde özel bir anlam alanı kazanmıştır. İnsan-ı kâmil, rehber, delil, kılavuz ve yol gösteren anlamına gelmektedir.
Var olmak, varlığından haberdar olmaktır…
İnsan, dünyanın sonu ne olacak, kıyamet ne zaman kopacak diye düşünmeden önce, benim sonum ne olacak diye düşünür. Bu düşünce, onun bencilliğinden kaynaklanmış olsa da yanlış ve haksız sayılmaz. Bundan dolayı kınanmaz. Niçin böyle düşünüyorsun, neden kendi âkıbetini bu kadar merak ediyorsun denilemez. Çünkü biz de öncelikle kendi geleceğimizi düşünürüz ve düşünmek zorundayız. Çünkü kendi hayatımızdan kendimiz sorumluyuz. Bu bilinç, bizi insan yapan ve öteki canlılardan ayıran en belli başlı özelliğimizdir. Bir özelliğimiz de kendi kendimizi istediğimiz yönde geliştirebilmemizdir. yazının devamı için tıklayın…
Hazret-i insan ya da kendisi de bir hazret-i insan olan İbnü’l-Arabî Hazretleri’nin deyişiyle insan-ı kâmil. Hakk’a ve halka ait bütün varlık mertebelerinin kendisinde cem’ olduğu ve Cenâb-ı Hakk’ın, ruhumdan ruh üfledim buyurduğu insan, hem bu özelliği hem de Hakk’ın sûretinde yaratılmış olması hasebiyle âlemdeki varlıkların en kâmilidir zaten.
“KEŞKÜL”ÜMÜZDE BU DEFA “SU” VAR
Üç ayda bir yayımlanan Keşkül dergisi, Ağustos ayı ortasında çıkacak Sonbahar sayısını hayat veren ve hayatı şekillendiren “Su” ya ayırdı.
“Suyun bir zerresi ile deryası arasında aynı derecede edepli olmak” düsturu üzerinden yola çıkan 16. sayıda İslâm medeniyeti ve su ilişkisi,
Gözlerin bir içim su
İçim yandı doğrusu
Öpeyim gözlerinden
Kalmaz gönül korkusu
Evliya Çelebi Bursa’yı ziyaret ettiğinde bu şehrin güzelliklerini, su ve çeşmelerini uzun uzun anlattıktan sonra sözü şöyle bağlar: “Velhasıl Bursa sudan ibarettir.” Aslında sadece “Bursa sudan ibaret” değildir. yazının devamı için tıklayın…
Röportaj: Pınar Zengin, Sema Özkul
Fotoğraflar: Adem Özkul
1955’te Konya’da doğan Sadrettin Özçimi, Sadettin Kaynak’ın talebelerinden Fevzi Özçimi’nin oğludur. İlk orta ve lise eğitimini Konya’da, yüksek öğrenimini İTÜ Türk Mûsıkîsi Devlet Konservatuarı’nın Temel Bilimler Bölümü’nde ney sazı üzerine tamamladı. yazının devamı için tıklayın…
Ohio, Cleveland’da doğan Muhyiddin Şekûr 1973’te ABD Kent Eyalet Üniversitesi’nde Psikolojik Danışmanlık bilim dalından doktora derecesi aldı. Ülkemizde ilk baskısı 1994 yılında yapılan ve kendisinin İslâm’ı tanıma sürecinden itibaren geçen ilk 10 senesini anlattığı “Su Üstüne Yazı Yazmak” adlı kitabıyla tanındı. yazının devamı için tıklayın…
Gecenin içinde rahat edersin. Henüz ayak basılmadık diyarlar yakına gelir, bir görünüp bir kaybolurlar. Uğultu duyulur uzaklardan. Derken bir yıldız, aşağı sarkıttığı ipiyle yukarı çeker seni, kendine ayırır. Melekler altın suyuna batmış bir kabın kenarında titreşmektedir. Billur sular, durgun sular çalkanır masumiyet ikliminde. Ay dalgalanır sac kaplarda… yazının devamı için tıklayın…
Bilim adamları, suyu “Tabiî sıcaklıkta sıvı halde bulunan, tatsız, renksiz, kokusuz, iki hacim hidrojenle bir hacim oksijenden oluşan şeffaf madde” olarak tarif ederler. Bilim disiplini içinde gözlem ve deneye dayalı olarak yapılan bu tarif, maddî algı perspektifinden elbette doğrudur fakat suyun hakîkatini tam olarak kavramada yeterli olamaz. Zira her madde ve varlık gibi su da sadece somut gerçekliğinden ibaret değildir.
Ab sudur ve dest el. 
Su ile elin birleşmesinde ne var? Bir sevda, bir hasret, bir kavuşma arzusu. Cenâb-ı Hakk “Biz canlı olan her şeyi sudan yarattık.” buyuruyor.
Oysa insanın aslı topraktır bilirsiniz. Lâkin biraz suyla karışmış bir toprak, düpedüz balçık yani. yazının devamı için tıklayın…
